Wesołych!

Przed

Wspomnienie sierpniowego zachodu słońca.
Bocian odpoczywający przed odlotem. Po paru dniach w okolicy nie było już żadnego boćka.

 

Co się nadreptałem to moje, by wyczekać odpowiedni moment na zaplanowany kadr. Machając rekami jak opętany chodziłem w lewo i w prawo po polu. Z boku musiało to wyglądać komicznie. Krwiopijcy chmarą latali nade mną, a każde zatrzymanie i przyłożenie wizjera rozpoczynało krwawą ucztę.